نقش برهمکنش الکتروستاتیک بین لیزین 192 و آسپارتات 616 در تبدیل فرم خودمهاری مولکول apaf-1 به فرم فعال

آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلول) یک مولفه حیاتی در فرآیند های مختلفی همچون تغییرات طبیعی سلول، تکوین صحیح و کارکرد سیستم ایمنی، آتروفی وابسته به هورمون، تکوین جنینی و مرگ سلولی القاء شده با مواد شیمیایی می باشد و از طریق دو مسیر داخلی و خارجی آغاز می گردد. در مسیر داخلی محرک های مختلفی باعث رهایی سیتوکروم c از میتوکندری می شود. سپس سیتوکروم c به apaf-1 متصل و آن را به همراه پروکاسپاز9 فعال می سازد و کمپلکس آپوپتوزوم را تشکیل می دهد.اتصال سیتوکروم c تغییراتی را در ساختمان فضایی apaf-1 القاء می سازد و آن را در وضعیتی قرار می دهد که از حالت خودمهاری به فرم فعال تبدیل می شود. در این مطالعه سعی بر شناخت مکانیسم مولکولی بوده است که طی آن مولکول های apaf-1 به حالت فعال تبدیل می شوند. بدین منظور با استفاده از pcr تغییر سریع یک جهش نقطه ای در ژن کلون شده apaf-1 وارد گردید، به صورتی که یک پل نمکی که رابط دو دمین مختلف مولکول apaf-1 است تخریب گردد. طبق داده های حاصل از کریستالوگرافی پرتو x شکست این پل نمکی برای تشکیل آپوپتوزوم ضروری است. سپس ژن جهش یافته به درون سلول های کلیه جنینی انسان (hek293) ترانسفکت گردید و با استفاده از لوسیفراز قطعه ای تشکیل کمپلکس آپوپتوزوم مورد سنجش قرار گرفت. با القای آپوپتوز در سلول های ترانسفکت شده کمپلکس آپوپتوزوم تشکیل نشد و فعالیت کاسپازها مشاهده نگردید. این مشاهدات نشان می دهد که مولکول های apaf-1 در حالت خودمهاری قفل شده اند.